Tradycyjny tempeh to indonezyjski pokarm - źródło wartościowego, wegańskiego białka, wytwarzany z łuskanej, blanszowanej na paprze soi. Powstaje w postaci zwartych, niedużych pakietów dzięki specjalnemu gatunkowi mikro grzybów, które rosnąc na ziarnach soi poprawiają jej wartości odżywcze, strawność i przyswajalność, a jednocześnie spajają. Tempeh to żywność fermentowana, czyli taka w której mikroorganizmy poprawiają jej jakość.
Tempeh ma zwartą, jędrną konsystencję i łagodny smak przypominający połączenie pieczarek i orzechów włoskich. Łatwo przenika smakiem przypraw i marynat. Smażony w plasterkach lub w kostkach rumieni się jak frytki i zyskuje chrupiącą skórkę.
Lista przepisów na dania z tempeh jest długa. Jest bardzo wszechstronny kulinarnie. Można jeść go bezpośrednio na surowo, w kanapkach czy w sałatkach. Po usmażeniu w panierce lub bez, z sosami, np. w sosie curry, jako dodatek do zup. Z ryżem, makaronem lub w burgerach. Jest dużo bardziej wszechstronny i łatwiejszy do przyrządzania niż tofu.
Tempeh, przy odrobinie wprawy oraz posiadając miejsce, w którym przez 30 godzin utrzymamy stałą temperaturę ok. 40’C, optymalną dla rozwoju grzybków tempehowych (np. piekarnik z oświetleniem), możemy zrobić w domu. Na kilogram domowego tempehu potrzebować będziemy 600g suchej soi, 5g zarodników grzybków tempehowych czyli Tempeh starter, 2 podziurkowane woreczki strunowe. Tu więcej o tym: Jak zrobić tempeh krok po kroku.
Tempeh jest pożywnym, pełnowartościowym pokarmem posiadającym wartości prozdrowotne. Zastępuje mięso i nabiał. Zawiera 16-18% lekkostrawnego białka roślinnego, 9% tłuszczu, 9% węglowodanów i błonnika, a także wapń, niacynę, ryboflawinę, magnez i mangan. Ma mało sodu i tylko 162 kcal, jest więc pokarmem dietetycznym.
Tempeh różni się od tofu pod wieloma względami. Po pierwsze jest pokarmem pełnoziarnistym, bogatszym w substancje odżywcze. Ma więcej białka, witamin i minerałów. W odróżnieniu od tofu można go robić nie tylko z soi. Jest bardziej zwarty i mięsisty, można go kroić na cienkie plasterki. Łatwo rumieni się, nie kruszy i nie przywiera w czasie gotowania. Lepiej chłonie przyprawy. Jest łatwiejszy w przechowywaniu.
Najbardziej cenionym w Indonezji, ale też najlepszym pod względem walorów sakowych i kulinarnych jest tempeh naturalny wytwarzany w technice malang. To technika dwuetapowego wzrostu, pozwalająca na lepszą fermentację soi oraz dającą bardziej zwarty, jędrniejszy produkt finalny. W wersji komercyjnej sprzedawany jest też tempeh wędzony, tempeh marynowany czy wstępnie smażony. Popularność zyskuje także tempeh łubinowy wytarzany nie z soi, a z jadalnej odmiany łubinu. W Indonezji bardzo popularne są też chipsy z tempeh przyrządzane na słono i na słodko, tempeh z orzeszków ziemnych, tempeh z dodatkiem zbóż oraz z kopry (z wytłoków po produkcji oleju kokosowego).
Tu kupisz: Tempeh Naturalny
źródła: tempeh na wiki, wszystko o tempeh, A jak nie mieso, to co? przepisy na dania z tempeh,